Indien de Boek Eén sensatie voor anderen al een verrassing was, vanuit het gezichtspunt van LRH was het een vloedgolf. De getallen waren als volgt: Tweeduizend brieven in mei 1950, en tweehonderd elke dag daarna, gedurende juni, juli en augustus – meer dan 18.000 brieven. En eindelijk was er een boek, dat de lezers letterlijk naar de drempel van LRH’s huis in Elizabeth, New Jersey bracht, met een volgepakte huiskamer – alleen staanplaatsen – en dat verder zijn leven in deze bewoordingen herdefinieerde: Het was niet meer zijn eigen leven. In feite vereiste – en we spreken over weken – de stroom van studenten de huur van een tweede en derde huis. En vervolgens de vorming van de Hubbard Dianetics Research Foundation.
Ondertussen, tegen het eind van 1950, hadden 250.000meer hun vrienden en familie geauditeerd, totdat kranten uiteindelijk het volgende rapporteerden: “Het zal de lang-gezochte “heerschappij van de rede” voor de problemen van plaatselijke en wereld politiek, communicatie, wetgeving, en bijna elk ander gebied van menselijke inspanning brengen – het doel van zo’n 3000 jaar zoeken.” En dat was slechts het begin – Boek Eén, 1950.
Nu is er ook nog een vergelijkend verhaal van wat ik u zojuist vertelde, en dat is het verhaal van LRH’s onderzoek en ontwikkeling. Want uiteindelijk was Dianetics alleen maar een begin en de slotwoorden van LRH konden niet belangrijker zijn: “Om Gods wil, ga aan de slag en bouw een betere brug!”
Boek Eén beschreef de anatomie van het verstand en de mentale beeldplaatjes die het “reactieve” verstand omvatten. Maar, zoals LRH zei, de sleutelvraag moet nog worden beantwoord: “Wie of wat kijkt naar de plaatjes?” En het zoeken naar dat antwoord werd het onmiddellijke doel van onderzoek.
De eerste aanwijzingen verschenen in de zomer van 1950, toen preclears zich voorvallen uit vorige levens herinnerden. En in dat verband verschenen voorvallen vóór dit leven niet alleen met grotere regelmaat, maar, wat belangrijker is, gingen cases alleen vooruit wanneer deze klaarblijkelijke voorvallen van vorige-levens aanspraken. Of, zoals LRH later verklaarde: “Iedereen ‘wist’ dat je maar één keer leefde en de Grote Slag die op eerdere levens volgde, blokkeerde in feite voor bijna 6 maanden elk onderzoek ernaar, enkel omdat iedereen die ik vroeg om er een te doorlopen, snel en onmiddellijk geïnvalideerd werd, en dat maakte hen ziek.”
“Ik wist niet waarom dat een persoon zo ziek maakte. Je kunt een engram invalideren. Dat maakte hem niet erg ziek. Maar het invalideren van een vroegere dood, ohhhh!”
